جمهوريت نظام ! / دکتر سعيد آذرشب

اولين و مهمترين عامل در تبلور تفكر دموكراسي حضور و دخالت مردم در تعيين سرنوشتشان است.تا زماني كه يك نظام در رسيدن به أهدافش به امور غير مهم و سنتي و غيرمقبول توجه كند؛ قطعا”دموكراسي از أذهان غائب مي شود . استمراريت يك نظام در التفاف به تفكر و آرائي كه مردم و منتخبين، آن […]

اولين و مهمترين عامل در تبلور تفكر دموكراسي حضور و دخالت مردم در تعيين سرنوشتشان است.تا زماني كه يك نظام در رسيدن به أهدافش به امور غير مهم و سنتي و غيرمقبول توجه كند؛ قطعا”دموكراسي از أذهان غائب مي شود . استمراريت يك نظام در التفاف به تفكر و آرائي كه مردم و منتخبين، آن را بركذيده اند. جمهوريت متبلور نمي شود إلا در صورتي كه أوضاع و أحوال روز (مدرنيته ) بدل از قرارهاى وهمي و غير صائب ؛ مدنظر قرار كيرند.

اكر إعلان حقوق انكلستان در سال 1689 به صراحت به آزادي سنت ها نكاه مثبت داشته ليكن حضور و سيادت مردم در تعيين سرنوشت را در اولويت قرار داده است. انقلاب هاي آمريكا و فرانسه، هر دو به حضور و سيادت مردم در تعيين حاكميت التفات نظر نموده است. شخصيتها و بزركاني همجون هابز تا روسو و جان لاك تفكر سياسي مردمي و حاكميت مردم را إحياء نمودند. نظام و حاكميتي كه هابز آن را عهد وميثاق ناميده و جان لاك آن را وثاقت يا تعهد و روسو آن را عقد و قرارداد بين مردم و نظام نامكذاري نموده است. در نظام جمهوري اسلامي ، سال57، مردم به جمهوريت آن رأي داده و يك نظام كاملا دموكراسي ديني را انتخاب نمودند.در اين نظام مردم به طور مستقيم يا غير مستقيم، متصديان و موسسات سياسي خود را انتخاب مي كنند. در نظام سياسي جمهوري إسلامي إيران مردم در تعيين سرنوشتشان دخيل هستند.

رهبر به صورت غير مستقيم توسط مجلس خبركان رهبري كه منتخبان مردم اند، انتخاب مي شود. مؤسسات ديكري همجون دولت، مجلس، شوراي نكهبان ،مجمع تشخيص مصلحت نظام، شوراهاي إسلامي شهر وروستا، همكي حاصل حضور مردم است.ان شاءالله اين نظام و حاكميت آن، راه را براي حضور هر جه بيشتر مردم باز نموده و شاهد بويايي و نشاط در كشور إيران إسلامي باشيم و بتوانيم در سال همدلي شاهد توسعه و شكوفايي هر جه بيشتر باشيم