پرداخت عوارض ساختمان مجلل خیابان آرزانتین مناطق نفتخیز جنوب به “شهرداری تهران”و بلوکه کردن عوارض شهرداری اهواز

اشاره : امروز در اثر حفاری های و استخراج نفت مجموعه شرکت های تحت پوشش وزارت نفت در شهرستان دشت آزادگان بخش وسیعی از هور و اکوسیستم طبیعی موجود در منطقه بشدت دچار آسیب و پیامدهای زیست محیطی خطرناکی قرار گرفته و ضمن به مخاطره انداختن سلامت شهروندان اقتصاد کشاورزی آنها را تحت تاثیر قرار داده است.دالان گذر لوله های انتقال نفت در منطقه حدفاصل کوی جواهری و زیتون کارمندی ،زویه و فرودگاه سال ها همانند یک بمب ساعتی آرامش را از ساکنان پرجمعیت ترین محلات کلانشهر اهواز ربوده و در هر لحظه ای امکان وقوع حادثه ای جبران ناپذیر انتظار می رود.وجود چندین پتروشیمی در قالب منطقه ویژه پتروشیمی بندر امام با درآمد سالانه صدها هزار میلیارد تومان و استفاده آنها از زیرساخت های اقتصادی استان همچون برق ،آب ،جاد ها و گاز ارزان قیمت و در مقابل بدون کمک به فرایند توسعه استان ،جذب نیروهای بومی و سرمایه گذاری در بخش فرهنگی ،رفاهی و ورزشی .استقرار بزرگترین مجموعه اداری وزارت نفت در اهواز و تحت تاثیر قرار دادن ترافیک شهری ،آلایندگی هوا ،حصار کشی بخش وسیعی از شهر و بستن روزنه های ترافیک شهری و مانع سازی در مسیر گسترش معابر تسهیل کننده عبور و مرور و دهها مورد از این دست وزارت نفت را به بزرگترین بدهکار مردم خوزستان تبدیل کرده است .و اکنون مردم انتظار دارند مجموعه وزارت نفت و شرکت های تابعه نسبت به ادای حقوق  بلوکه شده مردم این خطه تمکین کند و حداقل در پرداخت عوارض کلانشهر اهواز گام مثبتی بردارد.اینک توجه شما را به مطالعه نکات ذیل دعوت می کنیم:

هنگامی که وزیر نفت گفت قبل از آمدن به وزارتخانه جیب های خود را دوخته است مصرع دوم بیت را بر زبان نیاورد: چشمانم را نیز به خوزستان بسته ام.او در دارخوین گفت: باید به شهرهای نفتی توجه جدی شود و سهم بیشتری از درآمد نفت به آنها اختصاص یابد، و البته شیوه اجرای آن را به مدیرانش آموخت: نماینده ای را که زیاد پیگیر تعویض شماست با اجاره یک پژو پارس 24 ساعته برای دفترش ساکت کنید و دیگران را با کمک های اندک برای مدارس و مساجد و … با خود همراه کنید.زنگنه البته نگفت مطالبه عوارض بیش از یک میلیارد تومانی تنها ساختمان شرکت مناطق نفتخیز در میدان آرژانتین تهران را در کمتر از یک هفته به شهرداری فقیر و مستحق تهران بپردازید و مدیران و معاونین مالی مناطق مختلف شهرداری کلانشهر اهواز را به خاطر مطالبات اندک در راهروها و ساختمانهای شرکت مناطق نفت خیز یکسال تمام به دنبال عوارض از این اتاق به اتاق دیگر بکشید و مرتب از حق مردم علی آباد و زویه و کوی ولایت … تخفیف مطالبه کنید.

وزیر نفت جیب اش را دوخت و چشم اش را بست تا حق مردم خوزستان در پرداخت عوارض آلاینده از سوی وزارت نفت معلق در هوا بماند و متحبرانه پروژه های عمرانی همچون راه سازی ، ساخت بیمارستان، فرودگاه و …. که تعهدات وزارت نفت به استان خوزستان را مدام به تأخیر انداخت.شیخ الوزرا از این جیب دوختن و چشم بستن اهداف دیگری نیز داشت. او نمی خواست مشکلات مناطق نفت خیز جنوب را ببیند و در عوض ثابت کند آنقدر اعتدال گرا شده است که می تواند با منتقدان دیروزش که مخالفت آنها با بسیاری از پروژه های بزرگ نفتی در دوران وزارت قبلی او و همراهی آنها با وزراء احمدی نژاد سبب عقب افتادگی و ایجاد خسارت جبران ناپذیر عدم توسعه و به روز رسانی صنعت نفت گردید به گپ و گفت بنشیند تا فراجناحی بودن خودش و وزارتخانه اش را ثابت کند!! غافل از این که جلساتی که مدیرعامل شرکت ملی نفت هر هفته تحت عناوین مختلف همچون بازنگری حفاری در آزادگان جنوبی و شمالی، برنامه های تولید و توسعه میدان مشترک با این متخصصین عزیز برگزار می کند و این عزیزان همچون 12 سال پیش فقط در پی برداشت اطلاعات موردنیاز خود از این جلسات هستند که سرانجام آن در وهله اول باعث مغفول ماندن از توسعه زمین سوخته در بزرگترین شرکت تولید کننده نفت کشور است. یعنی اجرای تنها تخصصی که اکثر مدیران دولت های پیشین به خوبی آنرا آموخته اند و در وهله دوم جمع آوری آمار و اطلاعات برای روزهایی است که ما را با خود به حوادث قریب به دوازده سال پیش خواهد برد. با این تفاوت که این بار نه از چریک پیر برای حکم شدن بین طرفین دعوا خبری است و نه اطرافیان روحانی به اندازه اطرافیان خاتمی در مجلس اثر گذارند.با این همه شاید بپرسید در این شرایط چرا وزیر نفت با وجود عیان بودن همه نقصان های مدیریتی و تولیدی و توسعه ای شرکت مناطق نفت خیز کماکان بر اجرای سیاست دوختن جیب و بستن چشم در خوزستان اصرار دارد. پاسخ اما ساده و صریح و گویاست: سالها وزارت به او راز سحر مردم عادی را هنگام تقابل با بحران ها آموخته است، غافل از این که روزی عصای موسی سحر ساحران را رسوا خواهد کرد.

* سروش مهرگان