نگاه انتفاعی وزارت نفت به خوزستان!

شهلا عموری :طی یک سال اخیر بر موضوع واحدهای خوزستانی که قطعات و تجهیزات نفتی تولید می کنند و برغم گذشت چند سال از تحویل محصولاتشان به زیرمجموعه های وزارت نفت اما به پول خود نرسیده اند متمرکز شدیم و همه راههای ممکن جهت رسیدن این تولیدکنندگان به مطالباتشان را طی کردیم اما به نتیجه نرسیدیم.▪در ۲۹ بهمن سال جاری وزیر نفت به اهواز امدند و جلسه ای بمنظور بررسی مشکلات طلبکاران مورد نظر در محل شرکت مناطق نفت خیز جنوب با حضور وزیر نفت و هیات همراه، استاندار خوزستان، احمد محمدی مدیر عامل شرکت نفت، حسن زاده، قیسی پور، حاجتی و من بعنوان نماینده بخش خصوصی برگزار شد.

▪در آن جلسه از ظلمی که به این گروه از تولیدکنندگان (تجهیزات و قطعات نفتی) همچنین افول شدید رونق فعالیتشان از جمله تعدیل شدید نیرو و کاهش بسیار زیاد تولیداتشان از یک سو و بدقولیهای مکرر مسئولان مربوطه در ارتباط با پرداخت مطالبات سخن به میان رفت و در کنار من استاندار و همکارانشان از حقوق قانونی قطعه سازان و شرایط سختشان نیز صحبت کردند.

▪همه ی این مقدمه را گفتم تا به قول ناامید کننده جناب وزیر برسم. وزیر نفت در آن جلسه قول دادند حداکثر طی یک هفته مشکل این تولیدکنندگان که مستقیماً با شرکت نفت رابطه قراردادی داشتند را حل کنند اما برغم خوشبینی اولیه، تا این لحظه نشانه ای که دال بر عمل کردن وزیر به قولش باشد ملاحظه نگردید !.

▪ نمی خواهم وسعت زخمهای خوزستان از تعامل ضعیف و غیر قابل دفاع وزیر نفت را بیشتر بکنم. نمی خواهم از بدبختی اجتماعی و اقتصادی و ناآبادانی شهرها و روستاهای واقع در کنار چاهها و تاسیسات نفتی و گازی حرفی بزنم. مایل هم نیستم گستره ی این مطالبه ی کاملاً صنفی یعنی مطالبات قانونی صنعتگران که به استئصال رسیده اند را با بدبختیهای مردم ساکن در مجاورت مشعلها و لوله ها و تاسیسات نفت و گاز پیوند بدهم، اصلاً ربط بدهم یا ندهم، آیا این موضوع تاثیری در نگاه انتفاعی و بهره بردارانه محض مجموعه نفت و وزیر آن نسبت به خوزستان دارد یا می کند؟.

▪در این شرایط حساس که چشم امید ملت و کشور به بخش تولید است، وقتی آقای زنگنه که از مهمترین وزیران دولت بشمار می رود، نسبت به آنچه می گوید تمکین نمی کند و همان روشی که مدیران نفتیش دنبال می کنند او نیز دنبال می کند آیا امیدی به تقویت بخش تولید و اشتغال در استان می توان داشت؟. با وجود مطالبات چند هزار میلیاردی تولید کنندگانمان و عدم پرداخت آن مطالبات از سوی نفت که چند سال از آن مطالبات می گذرد آیا بواسطه این نوع برخورد، فاتحه صنعت و تولید و اشتغال بطور کلی خوانده نخواهد شد؟.

▪یکی از وظایف جنبی وزیر نفت حمایت و فعال نگه داشتن واحدهای تولیدی مرتبط به حوزه ی نفت و حفاری و پتروشیمی است زیرا چرخ شرکت نفت بواسطه قطعات آنها در حال چرخش است. از جهتی بی تفاوتی ۳ سال اخیر وزیر نفت نشان می دهد که ایشان اصلا به چنین وظیفه ی حمایتی اعتقاد ندارد که اگر می داشت چرا این تولیدکنندگان باید به این وضع و روز بیفتند؟ چرا باید نیروی انسانیشان روز به روز کم بشود؟ چرا تولیداتشان با ظرفیت واقعی آن واحدها همخوانی ندارد؟ چرا ارزش سرمایه شان که در وزارت نفت بعنوان طلب تا این لحظه و البته به شکل غیر قانونی بلوکه شده اینچنین بی ارزش بشود و هیچ مقامی در برابر آنها احساس مسئولیت نکند؟ آیا وزیر نفت واقعا درکی واقعی از شرایط صنعتگر اهوازی که ملک شخصی خود را می فروشد تا چرخ فعالیت واحد تولیدی خود را فعال نگه بدارد، دارد؟

جالب است که وزارت نفت بعنوان وزارت معین استان معرفی می شود اما آیا نشانه و علامتی که بیانگر معین بودن این وزیر و وزارتخانه برای استان باشد دیده می شود؟گاهی این منطقِ نفتیها انسان را می آزارد. وقتی مباحث مطالبات کاملاً خدماتی و بدیهی مطرح می شود فورا گفته می شود که نفت ملی است. این یک سفسطه به قصد طفره رفتن از استحقاقاتی است که وزارت نفت موظف به انجام آنها در مناطق پیرامونی است.

 این یک مغالطه ی بزرگ است زیرا هیچکس منکر ملی بودن نفت نیست اما آیا ملی بودن نفت منافاتی با لزوم عمل به وظیفه و ارایه خدمات ناشی از آثار منفی استخراج و تولید و انتقال نفت بویژه در مباحث زیست محیطی دارد؟ اینها همه بهانه هستند و انگار قول و قرارهای بالاترین مقامِ نفتی کشور نسبت به ایفای تعهدات شرکتهای زیر مجموعه از ارزش و اعتبار کافی برخوردار نیست و در چنین شرایطی معلوم نیست بخش خصوصی برای استیفای حقوق و مطالبات خود به کدام مقامِ بالاتر از وزیر نفت باید مراجعه بکند؟.

**رئیس اتاق بازرگانی اهواز