تضاد بین اندیشه ماکیاولی برای کسب سود با دیدگاه بشر دوستانه – ۱

نوشتاری از احمد پیکری : در اندیشه بشر دوستی باید تلاش جمعی برای منافع مشترک جمعی باشد و منافع شخص بر جمع ارجحیت ندارد اما افراد متاثر از دیدگاه ماکیاولی تنها به دنبال منفعت و سود شخصی خود در روابط، موقعیت ها و هنگامه در قدرت بودن هستند و منافع جمعی را نادیده می گیرند.از […]

نوشتاری از احمد پیکری : در اندیشه بشر دوستی باید تلاش جمعی برای منافع مشترک جمعی باشد و منافع شخص بر جمع ارجحیت ندارد اما افراد متاثر از دیدگاه ماکیاولی تنها به دنبال منفعت و سود شخصی خود در روابط، موقعیت ها و هنگامه در قدرت بودن هستند و منافع جمعی را نادیده می گیرند.از خواستگاه های عمومی بشر دوستی، تحقق و اجرای عدالت اجتماعی برای همه اقشار جامعه است اما از دیدگاه ماکیاولی ها این مهم(عدالت اجتماعی) نفی می شود و آنها از طرق مختلف (قانونی و غیرقانونی) و بهره گیری از تمام امکانات برای نیل به مقصود و سود بیشتر بهره می گیرند.

بنابر دیدگاه بشر دوستی سودرسانی به همگان مطرح است که برای رسیدن به این سود باید هر عضو جامعه تلاش نماید و نباید تلاش همگان منجر به سود بخشی برای افراد خاص شود اما از منظر ماکیاولی ها تاکید بر استفاده همه جانبه عده ای محدود و خاص از امکانات موجود، کسب سود بیشتر و ساختن آینده بهتر برای عده قلیلی است آنها رفاه و آسایش مردم را فدای امیال و مطامع خود می کنند تا خود و اطرافیان شان در رفاه باشند.براساس دید بشر دوستانه نباید از هر حق و باطلی برای رسیدن به سود شخصی بهره برد اما در تفکر ماکیاولی ها از هر منکر و ناپسندی می شود برای رسیدن به سود بیشتر بهره برد.

تفکر بشر دوستی این حق را به افراد نمی دهد که برای رسیدن به منفعت از روش های ضد اخلاقی و غیر انسانی استفاده کنند اما از دیدگاه ماکیاولی ها شخص مجاز است برای نیل به هدف، سود و مقام از هر روش نادرست و غیراخلاقی استفاده کند و هرگز به رویه اشتباه خود اعتراف نمی کند.باورهای دینی و الهی نقش مهمی در تصمیمات بشری دارند و براساس همین اندیشه، مقوله حلال وحرام تعریف شده است اما در اندیشه ماکیاولی ها وجود خدا، حلال و حرام کاملا بی معناست و نفی می شود زیرا که آنها با تمام وجود پول و سود را می پرستند و روابط خود را براساس منافع قطع و وصل می نمایند و به دید بازاری به مردم نگاه می کنند آنها از هر حلال و حرامی بهره می برند و دیگران را نردبان صعود خود می پندارند.طبق منظر بشر دوستی شخص موظف است به همنوعان خویش آسیب و خسارت جانی، مالی و حیثیتی وارد نکند و در همه حال قدردان یاری گران و اطرافیان خود باشد اما در تفکر ماکیاولی ها فرد برای کسب سود بیشتر به همه لطمه میزند حتی تا جایی پیش میرود که آنانکه وی را به مقام و منفعت رساندند را نادیده گرفته و کمر به نابودی، لطمه زدن و تحقیر آنها می بندد و در این راه هر شیوه ای را بکار می گیرد.حواسمان باشد در دام این اندیشه گرفتار نشویم

 

ادامه دارد…….