آسمان بارید، حباب فقر ترکید!

از اول پاییز تا امروز آسمان اهواز بیش از ۱۸۰میلی متر معادل ۱۸۰ لیتر در متر مربع بارید. از این مقدار آب تازه، شیرین و نیتروژن داری که بهترین مقوی و بارور کننده زمین است، سهم کشاورزان گمبوعه در حد فرو ریختن سقف و آه و ناله و حسرت است.سرزمینی که زمانی نه چندان دور مرکز کشت و زرع انواع سبزی و صیفی بود و بارانهای پاییزی مزارع سبزی، باقلا، کاهو و … را جان تازه ای می بخشید و بادمجان های به خزان رفته را شستشو می کرد و بوته های کنجد را تر و نرم می کرد و به کشاورزان برای آماده کردن زمین برای کشت گوجه قدرت می بخشید، حالا اما به مدد مدیریت فشل و نا آشنا با سیستم کشاورزی و همچنین کشاورزان رمیده در بستر تضرع و تظلم خواهی مایه حسرت جامعه کشاورزی است.

از روزی که کشت شلتوک در شبکه آبیاری کرخه به اشتباه باب شد، و کشاورزان بالا دست، بی توجه به ممنوعیت های قانونی و حقوق اقتصادی و اجتماعی کشاورزان پیرامون، با سواستفاده از خلاهای قانونی و مدیریتی ترجیح دادند به جای زراعت های متناسب با ظرفیت شبکه آبیاری و الگوی کشت برنج بکارند و متجاوزانه حق آبه کشاورزان پایین دست را تصرف کنند، کشاورزی روستاهای زیر مجموعه شبکه آبیاری به قهقرا رفت و در این میان با کشت حدود ۳۰۰ هکتار شلتوک که هر کدام معادل حدود ۸ هکتار زراعت معمولی آب نیاز دارد، حدود ۳۰۰۰ هکتار زمین حاصلخیز روستاهای پایین دست بایر گشت و بیش از ۶۰۰۰ هزار کشاورز بیکار و بی قرار شدند.

نتیجه این تجاوز نامسلمانانه هم افزایش روز به روز فقر جامعه روستایی و فروش برخی زمین های کشاورزی برای گذران زندگی شد.امسال پس از چند سال خشک سالی وقتی خدا طبق قواعد منظمش بارانی به تمام معنی فرستاد، بدلیل خالی بودن عرصه از محصولات کشاورزی و نبود عرضه کافی برای احقاق حقوق کشاورزان، باران، این ماده گرانبها بر زمین عریان بارید و به جای تبدیل به ماده ارزنده غذایی، مثل نیروی جوانان روستایی هرز رفت. هرز رفت تا همچنان مسئولان کشاورزی و مدیریتی شهرستان حمیدیه که می بایست بر پایه کشاورزی و منابع طبیعی رفاه جامعه را بر اساس ظرفیت های تولیدی به پیش ببرند، همچنان در کوچه، پس کوچه های حرف و حدیث گام بردارند. فارغ از اینکه ماهیت مدیریت، عمل است و به بازدید و قول و قرار و شاید و باید نیست که از قدیم گفته اند: به عمل کار براید، به سخن رانی نیست.

مجید عبودی

گمبوعه بزرگ