سینما نیازمند زبانی شفاف است

یک پژوهشگر علوم اجتماعی گفت: هنر و سینمای بعد از انقلاب اسلامی توانست زبانی صریح و شفاف برای جامعه و تاریخ به ارمغان بیاورد.محمد زینالی اعلام کرد: زبان جامعه وقتی نتواند ابراز شود و شخص دیگری آن را در دست خود نگه دارد، نیازمند رهایی خواهد بود تا در کام بچرخد و از این رو […]

یک پژوهشگر علوم اجتماعی گفت: هنر و سینمای بعد از انقلاب اسلامی توانست زبانی صریح و شفاف برای جامعه و تاریخ به ارمغان بیاورد.محمد زینالی اعلام کرد: زبان جامعه وقتی نتواند ابراز شود و شخص دیگری آن را در دست خود نگه دارد، نیازمند رهایی خواهد بود تا در کام بچرخد و از این رو انقلاب اسلامی راهی بود برای به نظم در آوردن این زبان از چنگال طاغوت.

123-265

وی افزود: زبان بود که به سخن در آمد و پس از وقوع انقلاب به خواندن این سرود پرداخت که «حرف امام این بود …» و یقینا شفاف ترین زبان در جریان انقلاب زبان اسلامی امام خمینی(ره) بود که با ماندگاری خود به ساخته شدن فیلمی همانند امام علی(ع) و حضرت یوسف(ع) انجامید.زینالی ادامه داد: زبان اسلام بود که به تکلیف وحدت حوزه و دانشگاه و حتی امروزه به بومی سازی علوم انسانی برای سامانه سازی معرفت اسلامی و ایرانی در جامعه منتهی شده است و امروز به گفتمان پیشرفت اسلامی ایرانی هم می پردازد.

وی اظهار کرد: هنر باید بتواند زبان صریح جامعه و تاریخ باشد و نباید راه های دیگری برای رهایی زبان پیش روی جامعه قرارداد چرا که پدیده‌ های جامعه برای خود به زبانی نیاز دارند تا بتوانند با صراحت لهجه در جامعه سخن بگویند.وی در خصوص سینما گفت: سینما نیز نیازمند زبانی صریح و شفاف است و البته آنچه توانسته است در این سالها نمایندۀ سینمای انقلاب اسلامی باشد، صریح و شفاف بوده است. این صراحت نه در بیانیۀ تک تک فیلم‌ ها، بلکه در زبان اجتماعی سینما مشاهده می‌ شود.

این پژوهشگر علوم اجتماعی ادامه داد: انعکاس زبان جامعه به قالب هنر سینمایی متفاوت با جهان را خلق می کند. این یک پدیده یا عنصری است که در قبال واکنش مدرن به فرهنگ، در ایران شکل گرفت و به خلق زبانی جهانی در سینما در قبال مسئله‌ ای چون حجاب منجر شد. البته به اعتقاد من با وجود توانایی‌ های جوهری در این زبان، سینمای ایران نتوانسته نسبت به جهانی سازی آن کاری مفید انجام دهد و چه بسا با خلق فیلم‌ هایی مانند مدار صفر درجه، به گونه‌ ای برعکس جهانی شده است.

زینالی افزود: فیلم‌ هایی مانند سربداران، تبریز مه آلود، امیرکبیر و هزاردستان که به ژانر تاریخی تعلق داشتند، زبان گویای تاریخ بودند. صرفنظر از توانایی‌ ها و بیانیه‌ هایی که در تک تک این فیلم‌ها بوده و هر کدام قضاوتی در مورد تاریخ را بیان می نمودند.وی گفت: امکان وجود خود بیانیه عنصری دیگر بود که میتوانست سالها سخن بگوید ولی فرصت بیان نداشت. اما حال با خوانده شدن برخی از ادوار تاریخ دیده می‌شود که زبان هنر و سینمای انقلاب اسلامی توانسته است زبانی صریح و شفاف و در خدمت جامعه داشته باشد