“نیروی انسانی” و “شصت سالگی آموزش عالی” در خوزستان / دکتر حسن دادخواه

در سال 1334، همزمان با اعلام موافقت هیات دولت وقت، با راه اندازی و تاسیس چند دانشگاه در مراکز استان های مهم، دانشگاه جندی شاپور( شهید چمران اهواز)، تاسیس گردید. امروز از رهگذر گسترش آموزش عالی در خوزستان، از دل آن دانشگاه چند دانشگاه دیگر در سطح استان و نیز دانشگاه لرستان راه اندازی شده و به استقلال رسیده اند. بر این پایه، سال جاری برابر با شصت سالگی آموزش عالی در خوزستان است و به همین مناسبت شایسته است تا به دستاوردها و حاصل کوشش های دانشگاهیان توجه بیشتری شود.

همه کارشناسان و پژوهشگران امر توسعه بر این باورند که نیروی انسانی، از مهمترین ارکان توسعه پایدار و همه جانبه است و آموزش نیروی انسانی، که موجب ارتقای سطح دانش و بهبودی بینش و کارآمدی او می گردد؛ زیربنای توسعه و پیشرفت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی جوامع بشری به شمار می آید.آموزش عالی، به عنوان متولی تربیت نیروی انسانی متخصص، به دور از جنسیت، قومیت، ملیت و مذهب افراد، به دنبال بالابردن توان انسان ها در درک و تفسیر بهتر و احیانا تغییر دلخواه در جهان است.

افزون بر این، آموزش عالی، عامل و وسیله ای برای در کنار هم نشاندن رنگا رنگی ها و تفاوت های افراد جامعه و مقدمه ای برای “برابری همه شهروندان” در بهره برداری از امکانات و برخورداری از مزیت های موجود است.از این رو، شصت سالگی آموزش عالی در خوزستان و وجود مراکز دانشگاهی از گذشته های دور تا کنون در این استان، نشانی از توسعه یافتگی منطقه و میل مردم به پیشرفت و گواهی زنده بر زیستن و تعامل نیکوی اهالی استان در کنار هم است.از سوی دیگر، اگر به نیروی انسانی، به عنوان یک سرمایه ملی بنگریم و آن را همچون زنجیره ای برای پیوند دادن اندوخته ها و تجربیات در یک خط طولی به شمار آوریم، آنگاه نقش بی مانند آن در دستگاه های اجرایی، در استوار و نیرومند نگه داشتن حافظه جمعی و حافظه کارشناسی کشور، بیش از گذشته خود نمایی می کند.

نیروی انسانی موجود در دانشگاه ها، چه به عنوان عضو هیات علمی و چه به عنوان کارشناس و کارمند، در آسان سازی فرآیند آموزش و روان نگه داشتن فرآیندهای پژوهش و ایجاد سرعت و دقت در چرخه اداره امور نقش پایه ای را بر عهده دارد.متاسفانه عواملی مانند روزمرگی، تنگناهای مالی، انباشتگی کارهای روزانه و شاید بی دانشی و غفلت پاره ای از مدیران نسبت به نقش نیروی انسانی در دانشگاه، موجب بی توجهی دستگاه، به مسائل عاطفی ، روحی و شخصیتی آنان گردیده است و این خود، زمینه های کم رغبتی و بیزاری را در ایشان به وجود آورده است.

از سوی دیگر، ادارات روابط عمومی دستگاه ها از آن جمله در دانشگاه ها، نتوانسته اند در ایجاد پیوند میان مدیران و نیروهای انسانی موجود در بدنه دستگاه، موفقیت درخوری داشته باشند.از این رو، برگزاری پیش برنامه ها و آیین شصتمین سالگرد تاسیس دانشگاه شهید چمران اهواز و جشن شصت سالگی آموزش عالی در خوزستان، فرصتی است تا مدیران بتوانند از راه های گوناگون کوشش ها و زحمات نیروی انسانی بازنشسته و شاغل در دانشگاه را پاس بدارند. اساس و پایه این مراسم، بدور از ریخت و پاش های کم بازده و بی بازد، باید بر مدار نکوداشت و گرامیداشت ایثارگریهای کارکنان و هیات علمی و تجلیل از برگزیدگانی از این قشر فرهیخته و خدمتگذار قرار گیرد.

Dr. Hasan Dadkhah
Associate Professor
Shahid Chamran University of Ahvaz