دانشگاه شهید چمران اهواز در سال ۱۴۰۱

حسن دادخواه : در سه ماه مانده به پایان سال ۱۴۰۰ و پس از مدتی تاخیر در تعیین و انتصاب رئیس جدید دانشگاه، بالاخره در دی ماه سال ۱۴۰۰، حکم سرپرستی سپس ریاست دانشگاه صادر گردید و وضعیت بلاتکلیفی چند ماهه در این باره به پایان رسید و دانشگاه حرکت جدید خود را شروع نمود. […]

حسن دادخواه : در سه ماه مانده به پایان سال ۱۴۰۰ و پس از مدتی تاخیر در تعیین و انتصاب رئیس جدید دانشگاه، بالاخره در دی ماه سال ۱۴۰۰، حکم سرپرستی سپس ریاست دانشگاه صادر گردید و وضعیت بلاتکلیفی چند ماهه در این باره به پایان رسید و دانشگاه حرکت جدید خود را شروع نمود.
در یک سال گذشته، تعدادی از اعضای هیات علمی و کارکنان دانشگاه چشم از دنیا فرو بستند و دانشگاه را در فقدان وجود خویش در اندوه و ماتم فرو بردند که حافظه ام می تواند به زنده یادان آقایان دکتر محمد محمودیان شوشتری، دکتر زاهد بیگدلی، دکتر نعیم عرفانی مجد، دکتر یزدانی کچویی، دکتر سید محسن قریشی، خانم دکتر کوچک، عبدالرحیم نیسی، مهندس پارسی، سید محمدحسین شرکا و خانم طالب زاده اشاره کند. یاد و خاطره همه آنان گرامی باد!
درگذشت نا به هنگام و ناباورانه حجت الاسلام حاج سید محسن شفیعی، مسئول دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه های استان و دانشگاه شهید چمران اهواز نیز بر غم و اندوه از دست دادن همکاران دانشگاهی افزود و جامعه دانشگاهی استان و شهر اهواز و حوزه های علمیه را داغدار نمود.
مهم ترین تغییر در ساحت عمومی دانشگاه، کاهش وضعیت خطرناک شیوع کرونا و آماده شدن دانشگاه برای ادامه آموزش به شکل حضوری از مهر ماه ۱۴۰۱ بود. آماده کردن دوباره تاسیسات و خوابگاه ها با توجه به افزایش هزینه ها، مشکل جدیدی بود که دانشگاه توانست با کار فشرده، آن را پشت سر بگذارد.
حضور دوباره دانشجویان در محیط دانشگاه پس از نزدیک به چهار نیمسال آموزش مجازی، موجب زنده شدن و جنب و جوش در فضای کالبدی و سیاسی و اجتماعی دانشگاه گردید . سپری شدن نزدیک به دو سال دور ماندن دانشجویان از دانشگاه به همراه دیگر تغییرات برآمده از آموزش مجازی و دیگر تحولات اجتماعی، به هر حال، دانشگاه را به وضعیت جدید و تازه بلکه ناآشنا و مبهمی وارد نموده که اوج آن را در اعتراضات و ناآرامی های مردمی و کشوری در سال ۱۴۰۱ با محوریت جوانان و زنان شاهد بودیم.
برگزاری همایش های علمی و اجتماعی به شکل حضوری و مجازی با موضوعات جدید و یا در ادامه سلسله همایش های علمی سال های پیشین و بالاخره تغییر نگاه و واکاوی و جستجو برای دستیابی به نقش های جدید و مدرن دانشگاه در دنیای پس از کرونا را نوید می داد. بر همین پایه ریاست دانشگاه چنان که پیداست تقویت جنبه فناورانه دانشگاه را در دستور کار و صدر برنامه های خود قرار داده است و می کوشد به کمک و مدد دستگاه های اجرایی و مراکز صنعتی به این مهم برسد.
در همین راستا، تقویت ارتباط با مقامات وزارتی و برگزاری برخی همایش های وزارتی در دانشگاه می تواند دانشگاه را از پشتیبانی های مالی و حمایت های ملی بهره مند نماید. این کوشش همچنان ادامه دارد.
انجام تغییرات آرام در سلسله مدیریت های ستادی و روسای دانشکده ها و عهده داری همکاران نسبتا جوان، به هر حال بالقوه می تواند اقدامی مثبت برای کادر سازی و تزریق نگاه و نیروهای جدید به بدنه اجرایی دانشگاه باشد.
ضعف و سستی و کاستی مزمن در پرداختن به امور رفاهی کارکنان و دانشگاهیان و وجود خلا و شکاف های سنتی در ارتباط عاطفی و مهرورزی میان بدنه نیروی انسانی و مدیریت ها، موجب تشدید نارضایتی کارکنان و جلوه شدن این نارضایتی در چند تجمع گردید که رسیدگی مدیران و مقامات ملی و وزارتی به این کاستی و سستی را در کلیت آموزش عالی و بویژه در دانشگاه ها می طلبد.
کافی نبودن اعتبارات متناسب با بزرگی و مشکلات کهنه دانشگاه و تاخیر در نوسازی امور زیربنایی دانشگاه و برخی بی مهری های مقامات استان خوزستان و شهر اهواز در احترام به نهاد دانشکاه، همچنان گریبانگیر مدیران دانشگاه است و بخش قابل توجهی از انرژی آنان را به خود اختصاص داده است.
امور عمرانی در بخش ساخت و سازهای جدید ‌و دانشکده های نوپا یا مستقل شدن رشته ها و تبدیل آنها به دانشکده های مجزا که در مدیریت پیشین با جدیت پیگیری می شد، با توجه به نیمه تمام ماندن چند ساختمان، ارزیابی دقیق و مبتنی بر هزینه _ فایده را می طلبد تا ضمن بهره وری بیشتر از اعتبارات محدود، فعالیت عمرانی را به سمت و سوی نیازهای جدید و ضروری و سودمند سوق دهد.
تغییر در ترکیب و اعضای برخی شوراهای بالادستی دانشگاه در مواردی با کندی و ایستایی روبرو شده است و پاره ای از امور دانشگاه و اشخاص ذی نفع را با تأخیر روبرو ساخته است.
رعایت یکدستی در میان برگزیدگان جهت عهده داری مسئولیت ها در همه مدیریت های ادوار دانشگاه کم و بیش مشاهده شده و می شود ولی آنچه مهم است این یکدستی باید به همگامی و دوستی و یکدلی منجر شود تا بتواند سیستم اجرایی دانشگاه را رو به جلو رهنمود باشد.
بی گمان ادامه یافتن پیگیری ها و در طول یکدیگر قرار گرفتن اقدامات و عملکرد مدیریت های ادوار دانشگاه، پیشنیازهایی مانند آرام بودن فضای عمومی دانشگاه، دوستی و مهرورزی دو سویه میان مدیران و بدنه نیروی انسانی و کارشناسی دانشگاه و پرهیز از خنثی کردن زحمات یکدیگر را می طلبد.
امیدواریم که با سعی و کوشش و همگامی و یکدلی همه دانشگاهیان در این برهه، وجود دانشگاه شهید چمران اهواز بیش از گذشته، موجب توسعه و پیشبرد همه جانبه کشور و استان خوزستان شود.