جلوه هایی از جهاد علما در دفاع از حرم علوی

محمد عبیات : وهابیان و طرفداران آل سعود از بدو تاسیس با تخریب امکان مقدس و بارگاه های اهل بیت و اولیاء دین ، کار خود را آغاز کردند و بر اساس تفکر منحط خود که در مقابل عقاید همه ی مذاهب اسلامی قرار داشت ، به حریم اهل بیت جسارت ورزیدند.

تاریخ از جسارت ها و حملات پی در پی و وحشیانه آنان به شهرهای مقدس کربلا و نجف حکایت دارد که فاجعه های غیر قابل توصیفی را به بار آورد. آنان برای نخستین بار در سال ۱۲۱۴ هجری قمری به سمت نجف حرکت کردند که در اطراف نجف به عشیره خزاعل برخورد کردند و نبرد سختی بین آنها اتفاق افتاد که بیش از سه ساعت به طول انجامید و بیش از ۱۰۰ نفر وهابیان در نبرد به هلاکت رسیدند که در پایان وهابیان شکست خورده و به سمت نجد فراری شدند .

در سال ۱۲۱۶ هجری قمری فاجعه ای در کربلا به دست وهابیان ملعون خذلهم الله اتفاق افتاد که مورخان در شدت دردناک بودن آن اتفاق نظر دارند . وهابیان و سعودیان حقیر که همیشه در طول فعالیت خود نشان داده بودند که نسبت به هیچکدام از اصول انسانی پایبند نیست و برای خود مال و ناموس و جان مسلمانان را حلال می دانند و در توهین و تخریب مقدسات اسلام و بزرگان دین ید طولایی دارند در ۱۸ ذی الحجه سال ۱۲۱۶ و در روز عید غدیر که اغلب مردان اهل کربلا به نجف رفته بودند و بیشتر زنان و کودکان و افراد کهن در شهر باقی مانده بودند از چند جهت و به صورت غافلگیرانه وارد شهر شدند .

ابن بشر وهابی به عنوان مورخ شهیر وهابی مسلک در خصوص جنایت وهابی در کربلا معلی می نویسد : وقصدوا ارض کربلاء و نازل أهل بلد الحسین و ذلک فی ذی القعده فحشد علیها المسلمون و تسوروا جدرانها ودخلوا عنوه وقتلوا غالب أهلها فی الأسواق و البیوت و هدموا القبه الموضوعه بزعم من اعتقد فیها علی قبر الحسین و أخذوا ما فی القبه وما حولها وأخذوا النصبیه التی وضعوها علی القبر و کانت مرصوفه بلزمرد و الیاقوت والجواهر وأخذوا جمیع ما وجدوا فی البلد من الأموال والسلاح و اللباس و الفر والذهب و الفضه والمصاحف الثمنیه ولم یلبسوا فیها الا ضحوه وخرجوا منها قرب الظهر بجمیع تلک الأموال وقتل من أهلها قریب ألفا رجل

به شهر کربلا و مردم سرزمین حسین (ع) حمله کردند و این مصادف بود با ذی القعده که مسلمین (وهابی ها ) دست به دست هم دادند و از دیوارها بالا رفتند و به زور وارد شهر شدند . غالب مردم را چه در خانه ها و چه در بازار ها کشتند و گنبدی که شیعیان فکر می کنند که روی قبر حسین (ع) بود را از بین بردند و هر چه در داخل و اطراف گنبد بود را غارت کردند . هرچه که بر این قبر واطرافش بود را بردند و این ضریح را شیعیان با زمرد و یاقوت و جواهر تزئین کرده بودند را هم بردند

هرچه در کربلا دیدند را بردند . مال ، سلاح ، لباس ، فرش، طلا ونقره و حتی قرآن های دست نوشته گران بها را هم بردند و هرچه که در حد و حصر و قابل شمارش نبود را غارت کردند . و کسی در آن جا نبود مگر این که سر بریدند و نزدیک هزار نفر را کشتند .(عنوان المجد فی تاریخ نجد ابن بشر / ج ۱ ص ۲۵۷)

مرحوم علامه سید جواد حسینی (ره) که معاصر این فجایع بودند و از بزرگان علمای نجف شناخته می شدند در خصوص فاجعه هجوم وهابیان مجرم به کربلا می نویسند : مع تشتت الأحوال و اشتغال البال بما نابنا من الخارجی الملعون فی أرض نجد فإنه اخترع ما اخترع فی الدین و أباح دماء المسلمین و تخریب قبور الأئمّه المعصومین علیهم صلوات رب العالمین فأغار سنه ۱۲۱۶ سته عشر علی مشهد الحسین علیه السلام و قتل الرجال و الأطفال و أخذ الأموال و عات فی الحضره المقدسه فخرب بنیانها و هدم أرکانها ثم إنه بعد ذلک استولی علی مکه المشرفه و المدینه المنوره و فعل بالبقیع ما فعل لکنه لم یهدم قبه النبی صلی اللّه علیه و آله و سلم

من در حالی این کتاب را به پایان رساندم که حالم آشفته و فکرم نسبت آنچه که آن مرد از دین خارج شده اهل نجد در دین ایجاد کرد و خون مسلمانان را مباح دانست و قبور ائمه معصومین صلوات الله علیهم را تخریب کرد و در سال ۱۲۱۶ ق به بارگاه امام حسین تجاوز نمود و اموال آن را به غارت برد. نیروهایش، مردان، زنان و کودکان را به قتل رسانده، اموالشان را به غارت بردند و به قبر حضرت امام حسین جسارت نموده و بقعه را تخریب کردند. سپس بر مکه مکرمه و مدینه منوره متعرض شدند و هر آنچه که خواستند در قبرستان بقیع انجام دادند و فقط قبر پیامبر خدا از دست آنان مصون ماند.(مفتاح الکرامه فی شرح قواعد العلامه / نویسنده : علامه سید جواد الحسینی العاملی جلد : ۵ صفحه ۵۱۲)

علامه سید محسن امین در توصیف وهابیت در کتابی که در رد این فرقه جنایتکار نگاشته اند ؛ مینویسد : ومن أعمالهم ذبح المجاورین لقبر ابن بنت رسول الله (ص) فی کربلاء وهدم ضریحه وهتک حرمته وربط الخیل والدواب فی صحنه ودق القهوه وإشعال النار فی مشهده وفوق رأسه کما مر فی تاریخهم
و از کارهای آنها (وهابیان) ذبح مجاورین قبر فرزند ؛ دختر پیغمر (ص) در کربلا و تخریب ضریحشان و هتک حرمتشان و نگه داری اسب ها و حیوانات اهلی در صحن و سرایش و قهوه درست کردن و آتش برپا کردن و محل شهادت ایشان و بالای سرشان ؛ همانگونه که در تاریخ آمده است . (کشف الارتیاب فی اتباع محمد بن عبد الوهاب / سید محسن امین ص ۹)

علامه بزرگوار ؛ سید محسن امین در کتاب دیگرشان در خصوص فاجعه و جنایت وهابیت خبیث خذلهم الله می نویسد : وهابیان به زور وارد کربلا شدند، مردم آن جا را به خاک و خون کشیدند و جز عده کمی که فرار کردند و یا مخفی شدند، دیگران را کشته و مجروح کردند. قبر مطهر امام حسین (ع) را ویران کرده و شبکه ها ی ضریح مطهر را کنده و اموال آن جا را سرقت کردند و هرچه از اموال بود با خود بردند. آنان با این کار، اعمال متوکل عباسی نسبت به قبر مقدس امام حسین (ع) را زنده کردند . به طوری که ساکنان عراق که از این ماجرا آگاه‌ترند، می‌گویند: وهابیان با اسب‌های خود وارد صحن شریف شدند و صندوق های قبور را که از چوب بود، شکستند و سوزاندند و با آن در ایوان طرف قبله حرم، قهوه درست کردند(أعیان الشیعه نویسنده : السید محسن الأمین جلد : ۱۱ صفحه : ۳۲)

در این بین ، شیخصت شیخ جعفر کاشف الغطاء به عنوان مرجع اعلی شیعیان در آن برهه زمانی بسیار مهم و حساس می توان در نظر داشت . حضور دلاورانه، شجاعانه و لی بدیل ایشان در خط مقدم مبارزه با وهابیان از افتخارات تاریخ شیعه به شمار می آید .

خانه شیخ جعفر کاشف الغطاء انبار اسلحه بود و جمعی از مردم و طلاب علوم دینی تحت رهبری ایشان، شبانه روز از شهر دفاع می‌کردند شیخ جعفر بر هر دروازه نجف و در هر برج، جمعی از طلاب و مردم را به دفاع واداشته بود. شیخ حسین نجف، شیخ خضر شلال، سید جواد عاملی (صاحب مفتاح الکرامه) و شیخ مهدی ملاکتاب از جمله علمای مدافع شهر بودند.(وهابیت از منظر عقل و شرع ؛ سید محمد حسینی قزوینی ص ۹۷)

اعلام عمومی جهاد توسط مرجع عالیقدر شیعه در دفاع از حرم اهل بیت (ع) موجب تعطیلی حوزه ها و کلاس های درس در نجف شده بود و همه از طلاب و اساتید برای دفاع از حرم و حریم اهل بیت دست به سلاح شده بودند . تاریخ روایت های شگفت انگیزی از نبرد جانانه ی مدافعین حرم در مقابل وهابیت را ذکر می کند که نشان از جان فشانی و کار بسیار سترگ آنان دارد .

در کنار برخی از روایات تاریخی ، برخی از آثار این اقدامات گسترده که حسرت جسارت به حرم امام علی (ع) را به دل محمد بن عبدالوهاب باقی گذاشت ، هنوز در نجف باقی مانده اند . بنابر شواهد موجود خندق ها و تونل هایی در شهر و در بین خانه های شهر نجف حفر گردید که در تقویت جبهه مدافعان بسیار اثر گذار بوده است و در همین محل ها ، برخی از کتب مهم و موارد قیمتی موجود در حرم علوی در طول درگیری ها پنهان شده بود.

محمد حسین حرزالدین در کتاب تاریخ نجف از برنامه ریزی های دقیق شیخ جعفر کاشف الغطا ء در مقابله با وهابیان پرده برمی دارد که نشان از هوش سرشار و ذکاوت ارزشمند ایشان دارد :

۱۲۱۸ هجری قمری : و علی اثر هجوم الاعراب علی النجف الاشرف و الاضطرابات التی حلت بها، طلب الشیخ الاکبر الشیخ جعفر کاشف الغطاء من اهل العلم فی النجف ان یحملوا السلاح و یتمرنوا علی تدریب الحرب و القتال لمواجه الغارات التی کان یشنها سعود علی النجف الاشرف بین حین و اخر للاستیلاء علیها کما فعل فی کربلاء عام  ١٢١۶  ه‍، فقد حفز هذا الخطر المحدق بالنجف الشیخ الاکبر کاشف الغطاء ان یعتبر نفسه المسوول الاول عن حفظ النجف و الدفاع عنها، فانتخب جماعه من الشباب الاقویاء الجرییین و سلحهم و اجری لهم رواتب، فاقدموا علی تدرب الطرق العسکریه من هجوم و دفاع، فاصبحت عند الشیخ قوه مدافعه، مضافا الی قوی رجال العلم الذین اختاروا الدفاع و مقابله کل عدو یحاول الهجوم بدافع العقیده، و بذلک اصبح الشیخ کاشف الغطاء-بالاضافه الی زعامته الدینیه-زعیما دنیویا لا یختلف فی امره احد.

ودر پی حمله وهابی ها بر نجف اشرف و درگیری هایی که در آنجا رخ داد . شیخ بزرگ شیخ جعفر کاشف الغطاء از اهل علم در نجف اشرف خواست که سلاح به دست گیرند و تمرین نظامی ببینند تا بتوانند با حملات وهابیون که بر نجف اشرف روا میدارند که سعی میکنند با استفاده از این حمله ها بتوانند بر آن غلبه کنند همانطور که با شهر کربلا در سال ۱۲۱۶ هجری انجام دادند .

شیخ جعفر کاشف الغطاء که خود را تنها مسئول برای حفظ نجف و دفاع از آن می دانست . تعدادی از جوانان قوی را انتخاب کرد و به آنها اسلحه داد و برای آنان حقوق در نظر گرفت . و تمرینات نظامی دیدند تا بتوانند مقابل هجوم دفاع کنند . پس شیخ کاشف الغطاء دارای یک نیروی مدافع شد که علاوه بر آن نیز علماء نیز در کنار او بودند و به همین دلیل شیخ کاشف الغطاء رهبری دینی و دنیوی مردم را برعهده گرفت.(تاریخ النجف الأشرف / محمد حسین حرزالدین / ج ۲ ص ۳۸۷)

پژوهشگر تاریخ شیعه