سلام بر قلم که “منطق” ، فلسفه خوب زیستن را به انسان ها آموخت

نعیم حمیدی :سلام بر قلم ، آنگاه که حقیقت را می نگارد. سلام بر قلم ، هنگامی که در تنگنا همراه صاحب اش می شود تا از درد ، رنج ، محرومیت ، فساد و تبعیض بگوید .سلام بر “قلم” که چون خورشید تابان در سپهر “آزادی” ، جنبش ، جوشش و حرکت به سوی افق های دور دست را رقم می زند.سلام بر قلم که در ناملایمات با مرکب “صداقت” و “شهامت” پاسدار “هویت” در برابر “تاریخ تراشان” بی هویت و “جاعلان هویت” بی ریشه بوده و خواهد بود

سلام بر قلم که “ویراستار” خطاهای ذهن و لغزش های زبان است. سلام بر قلم که “ترجمان” اندیشه بشر و ابزار انتقال ، پاسداشت و ماندگاری “علم است.سلام بر قلم “شاعر” گنجینه احساس لطیف “هنرمندان” است که زیباترین قافیه ها ، نغمه ها و واژگان مسجع را نظم می بخشد

سلام بر قلم که چون “طبیب” حاذق “نسخه” شفابخش را به انسان و جامعه دردمند و بلازده و گرفتار جهل عرضه می دارد.سلام بر قلم که “وفایع” و “حقایق” را بر کاغذ “اخبار” و صفحات “رسانه” در حقیقت و “مجاز” می نگارد و در “الم” و “رنج” مردم اش آرام و قرار ندارد

سلام بر قلم که با چرخش انگشتان هنرمند ، قشنگ ترین و بلندترین “تابلو” با نقش و نگارهای مانا را ترسیم می کند.سلام بر قلم که آیینه تمام نمای عقلانیت است .سلام بر قلم که “منطق” ، فلسفه خوب زیستن را به انسان ها آموخت

سلام بر قلم که خوان های پر چالش “جنسیت” ، “نژاد” ، “رنگ” ، “جغرافیا” ، “تاریخ” و “حصار” ساخته و پرداخته ذهن های معلول را درنوردید و انسان را بر ساحل آرامش “حقیقت” نشاند.سلام بر قلم که “فرمول” ها و “معادلات” مهندسان را منظم ساخت تا به “صنعت'” درون زا در راستای “جهش تولید” و خوداتکایی را قوام و قوت ببخشد و موانع را زائل نماید

سلام بر قلم که “ناظم ” تار و پود “دکترین” امنیت و “سلاح افسران و سربازان “جنگ نرم” برای مقابله با بدخواهان سیاه اندیش ، متجاوزان و دژخیمان بدسیرت است.سلام بر قلم آنگاه که در دستان پاک مدیران متعهد بر جلوه های زشت “تبعیض” ، “فساد” و “فقر” خط بطلان می کشد

سلام بر قلم آنگاه که با دادرسان “عادل” ، “منصف” و “شجاع” همراه شده و “دست فاسد” را قطع و لانه فساد را فرو می ریزد.سلام بر قلم که تریبون “وکلای” روشن ضمیر و شمشیر اخته آنان در دفاع از مظلوم است .سلام بر قلم که “معلم” نسل ها و مدار نظام “تعلیم و تربیت” و “استاد” یار دانشگاه بشریت است

بدون تردید قلم زبان خرد ، فهم و احساس انسان و نشان از اندیشه و شخصیت صاحب آن دارد.چیستی ، هویت و اقلیم قلم فراخ تر از آن است که در بیان قاصر ما بگنجد.رشد ، ترقی و تعالی ، ظفر و پیروزی ، امنیت و آرامش جامعه ، معرفت و شناخت همه ریشه در قلم دارد

دستاوردها ، تمدن ها ، داشته های فرهنگی و هنری ، تجارب تلخ و گوارا و همه دانش ها با نوشتن و چرخش قلم مانا می شوند پس برای حفظ داشته ها باید “قلم” را “قوام” بخشید و در “تقویم” تاریخ “قدر” و منزلت بخشبد

اما نباید فراموش کرد که “قلم” شریف در معرض آسیب های جدی و آفت های مخرب همچون “نهدید” ، “تطمیع” و تقطیع” اهل “زور” ، “زر” و “تزویر” است . قلم و صاحب اش برای پاسداشت سلامت و ایفای نقش ماندگار در راستای تحقق رسالت بلند و مهم خویش باید “هزینه” بدهد و مسیر پر سنگلاخ از ناملایمات نهراسد و دچار “کسالت” ، “خستگی” و “ابتذال” نشود