بی‌اعتمادی نهادین!

بعد از انتشار یادداشت «زندگی در برزخ» درباره‌ی زندگی دو خانوار معلول و دارای بیماری ناشناخته در شهر ویس و معرفی شماره‌حساب کمیته امداد امام خمینی (رض) شهرستان باوی جهت کمک مالی به این دو خانوار؛ دو نفر از دوستانم یکی اهوازی و دیگری رامهرمزی با صراحت اعلام کردند به کمیته امداد اعتماد ندارند و […]

بعد از انتشار یادداشت «زندگی در برزخ» درباره‌ی زندگی دو خانوار معلول و دارای بیماری ناشناخته در شهر ویس و معرفی شماره‌حساب کمیته امداد امام خمینی (رض) شهرستان باوی جهت کمک مالی به این دو خانوار؛ دو نفر از دوستانم یکی اهوازی و دیگری رامهرمزی با صراحت اعلام کردند به کمیته امداد اعتماد ندارند و چنانچه شماره‌حساب شخصی خود را معرفی کنم، آن‌ها به‌قدر بضاعت کمک خواهند کرد.

در سال‌های اخیر باوجود نشر وسیع اخبار و گفتگوی اجتماعی درباره‌ی مفاسد اقتصادی، اما عدم روشن شدن فرجام پرونده‌های فساد کلان در سازمان‌های دولتی و عمومی، نوعی بی‌اعتمادی نهادین در جامعه شکل‌گرفته است. منظور از بی‌اعتمادی نهادین، بی‌اعتمادی مردم به نهادها و سازمان‌های اجتماعی است.این دوستان مبلغ ۴۵۰ هزار تومان به‌حساب شخصی من واریز کردند و من هم به آن‌ها قول دادم از طریق کمیته امداد، این مساعدت مالی در محلی که نیت کردند، هزینه خواهد شد. وعده‌ی ما امروز بود. کمیته امداد شهرستان باوی آورده‌ای معادل ۲۵ میلیون ریال در قالب مهم‌ترین نیازهای درخواستی این دو خانوار تهیه و با حضور این‌جانب تحویل آن‌ها گردید.

البته نیک می‌دانم احیای این اعتماد با این اقدام مثبت و ارزشمند کمیته امداد کافی نیست، بلکه نیازمند برخی سیاست‌گذاری‌ها و قانون‌گذاری‌ها در بخش دولتی است. اکنون در جامعه‌ی ما، اغلب بر مدیریت شخصی، ارتباطات شخصی و اعتماد فردی تکیه می‌شود. تقلیل مدیریت‌ها و قوانین و سازوکارها به شبکه مناسبات فردی، نمی‌تواند پاسخگوی پیچیدگی‌های مدیریت یک جامعه‌ی مدرن باشد. اینکه رئیس و کارکنان کمیته امداد امام خمینی شهرستان باوی افراد شایسته و خدمتگزاری هستند و امروز ثابت کردند دلسوز خانواده‌های تحت پوشش خود می‌باشند و این خانواده‌ها به آن‌ها اعتماد دارند؛ کافی نیست. ضروری است به‌جای تأکید بر ویژگی‌های شخصی مدیران و کارکنان که در جای خود مهم است؛ باید مردم اطمینان حاصل کنند که سازمان‌ها از شفافیت لازم برخوردار هستند.

اهواز – لفته منصوری