چرایی حضور افراد انتصابی در خاستگاه و موطن خویش!

شاکله هر حکومت و دولتی از دو بخش سببی و نسبی تشکیل شده که درصد حضور هرکدام در قدرت کشورها ، با فرهنگ و نوع حکومت ها متفاوت و متغیر است و در حال حاضر در همه دنیا این دو پارامتر در تصمیم گیری ها حضور دارند و در هیچ جای دنیا این نسبت به […]

شاکله هر حکومت و دولتی از دو بخش سببی و نسبی تشکیل شده که درصد حضور هرکدام در قدرت کشورها ، با فرهنگ و نوع حکومت ها متفاوت و متغیر است و در حال حاضر در همه دنیا این دو پارامتر در تصمیم گیری ها حضور دارند و در هیچ جای دنیا این نسبت به صفر نمی رسد و در هیچ حالتی هم صد نمی شود و هر دو بخش واضح و مشخص وجود دارند.

معمولن بخش سببی قدرت نیز بستگی به نوع حکومت ها دارد و سهم خود را بدون نیاز به نظر خواهی از جامعه تصاحب کرده و در اختیار می گیرند و روند تغییرات در این بخش به سختی و مشکل انجام می گیرد و تنها حالت آن که فساد و ناکارآمدی باعث گردد این شاکله از درون پوک و پوسیده شود تا جامعه بتواند از باقی مانده این شاکله ، شاکله جدیدی بوجود آورد و این بخش تقریبن تاکنون در خیلی از قدرت های دنیا به مانند ققنوس(پرنده افسانه ای) بوده و خط مشی حکومت بر پایه های نزدیک به هم دوباره برقرار می شود. این تقسیم بندی(سببی و نسبی)در ارکان ها و پایه های قدرت هم می تواند حافظ منافع شخصی باشد و هم حافظ منافع جامعه.

در بخش سببی حکومت ها(که این بخش نیز با اعمال نظر بخش نسبی صورت می گیرد) که خود شامل دو قسمت می شود ، گروه انتصابی که بر اثر شرایط زمانی ، مکانی ، فرهنگی و…..خود را وارد قدرت می کند و از جنس شبیه آنان می باشد(و برای باقی ماندن در قدرت هر بار نیاز به بازسازی خود دارد) و بخش انتخابی که این بخش هم پس از تایید بخش سببی وارد عرصه انتخاب شده و بعنوان سهم جامعه برای مدت معین وارد دستگاه قدرت شده و تصمیمات کلی را توسط این دو دسته خواص(نسبی) و عوام(سببی) در جامعه گرفته می شود. هر دو بخش سببی در هر صورت برای کنار قدرت بودن نیاز مداوم به حضور در خواستگاه خود را دارا می باشند. این حضور برای این دوگروه متفاوت و براساس مقتضیات زمان خاص خود می باشد. حضور افراد انتصابی در خواستگاه و موطن خویش برای استحکام ،محکم نمودن و ترمیم جایگاه خود در قدرت در شرایطی خاص ، امری ضروری و لازم می باشد .

بدلیل عدم مدت زمان مشخص و معین برای حضور این افراد در قدرت ، امکان کنارگذاشته شدن آنان وجود دارد.(آنان را در حد یک شهروند معمولی با امتیاز جزیی تنزل می دهد) عدم ترمیم به موقع جایگاه می تواند برای بخش انتصابی قدرت مشکل ایجاد کند و از مزایای حضور افراد در خواستگاه این است که می تواند ابزاری برای نمایش قدرت خود و چانه زنی از پایین به بالا (که از طریق جامعه خواستگاه بدست می آید)باشد. ولی این مورد برای افرادی که از طریق انتخابات به بدنه قدرت متصل می شوند متفاوت است زیرا حضور این افراد به دوره انتخاب که معمولن هر چهارسال یک بار می باشد بستگی دارد ، مدت حضور آنان در قدرت دارای زمان مشخص و معینی است ، فقط در زمان های معین شده هر نوبت یک بار و با حمایت قسمت سببی قدرت برای کسب نظر مردم.حضور فعال تری از خود به نمایش می گذارند و کمتر به خواسته ها و مشکلات توده مردم در زمان قرارگیری بر مسند توجه می کنند. می توان گفت همه نیرو و توان خود را به دو زمان ابتدا و انتهای انتخابات متمرکز کرده که بدلیل پیوسته بودن این دو موعد زمانی می توان این مدت را یکی محسوب کرد و لشکرکشی ها و مانور قدرت در این موقعیت زمانی برای آنان ارزشمندتر می باشد .

زمان بابادی شو راب