دیپلماسی به سبک روسیه! / ترجمه غریب واحدی پور

سؤال این است؟ سوریه با و یا بدون از اسد:شاید این مهمترین سؤال باشد، که درحقیقت هست، ولی تا کجا؟ آیا این موضوع خیلی با امنیت استراتژیک و منافع ملی روسیه در خاورمیانه و مدیترانه شرقی گره خورده است؟روش جواب دادن به این سؤال تحت تأثیر روش نگریستن به دیپلماسی روسی از منظر تاکتیکی و […]

سؤال این است؟ سوریه با و یا بدون از اسد:شاید این مهمترین سؤال باشد، که درحقیقت هست، ولی تا کجا؟ آیا این موضوع خیلی با امنیت استراتژیک و منافع ملی روسیه در خاورمیانه و مدیترانه شرقی گره خورده است؟روش جواب دادن به این سؤال تحت تأثیر روش نگریستن به دیپلماسی روسی از منظر تاکتیکی و یا استراتژیک است. زیرا تاکتیک های جنگ روسیه در سوریه و روش دفاع این کشور از منافع طولانی مدت خود در خاورمیانه و مدیترانه شرقی بطور معنا داری با هم تناقض دارند. اریک رالو زمانی بر این باور بود که در ارتباط با خاورمیانه باید یک چیز را بخاطر داشت و آن اینکه، “در مقایسه با واقعیات، شایعات تمایلات بیشتری به درست بودن دارند، کافی است بخاطر تأیید آنها در انتظار انکارشان بنشینید.” از اوایل آوریل هم زمان با مداخله نظامی روسیه در سوریه در29اکتبر گزارشات تأیید نشده ای از محافل دیپلماتیک اروپایی در وین در ماهها ی آگوست و سپتامبر مبنی بر برقراری ارتباطات محرمانه بین دیپلمات های روسی و مخالفان اسد منتشر شدند.

آنچه که مایه تعجب دیپلمات های غربی که بطرز وحشتناکی مبهوت ماجرا شده بودند،این بود که آیا مسکو گفتگو ها را با چراغ سبز دمشق آغاز کرده است. و اگر چنین بود، چگونه و چرا اسد این ابتکار نادر را پذیرفته بود. اما اگر روسیه بدون از اجازه اسد چنین کاری را آغاز کرده است، چه محاسباتی روسیه را به دنبال کردن مخفیانه این ابتکار واداشته است. ناگهان پوتین و لاوروف بدون از هیچ زمینه ای از ضرورت مذاکره با مخالفان اسد تحت عنوان گفتگو های سازنده سخن گفتند. در آستانه این چرخش سخنگوی وزارت خارجه روسیه ماریا زاخاروا این دیدگاه را برجسته کرد که نگهداشتن اسد در قدرت یک اولویتی برای روسیه نیست.

این اظهار نظر مقام رسمی وزارت خارجه روسیه مسئول امور عربی خاورمیانه که در موقعیت ناشناس سخن می گفت، دنبال شد. به این طریق که برای کرملین موقعیت اسد یک چیز و حفظ سوریه و تثبیت جایگاه روسیه در خاورمیانه چیزدیگری است. البته، این مقام رسمی می افزاید که هرکسی نیاز دارد که به موقعیت خود آنگونه که انتظار ندارد نیز نگاه کند. اما آیا وضعیت جدید موجب دوام حضور اسد در قدرت خواهد شد؟ ما واقعا”نمی دانیم. بویژه هنگامی که می بینیم، هدف روسیه از حفظ گفتگو های سازنده با مخالفین این است که به دنیا نشان دهد که هر مداخله نظامی تا مادامیکه هیچ راه حل سیاسی برای تضمین منافع استراتژیک روسیه در خاورمیانه متصور نباشد، بیهوده است. تحلیل گران سیاسی همزمان با اخیرترین پیشرفت ها در منطقه نظریه جدیدی را طرح کرده اند که بر اساس آن، حضور نظامی وسیع روسیه در سوریه نمی تواند بطور کامل با حمایت وفادارنه از اسد توجیه شود، موضوع را می توان از دو جنبه ارزیابی کرد.

اول، روسیه در حال تجدید قوای خود برای هر موقعیت غیرقابل پیش‌بینی پس از اسد است. دوم، روسیه به منظور دفاع از امنیت استراتژیک و منافع ملی خود در شرق خاورمیانه در حال انتقال نیروی نظامی به روسیه است. آیا این موضع دوم بیشتر بخاطر اطمینان و جسارت روسیه و یا سوءاستفاده کرملین از ضعف استراتژیک غرب است؟ جواب دادن به این سؤال تا حد زیادی به روش مقابله غرب با روسیه ارتباط دارد؟

اگر روسی ها برای رفع مشکل آزاد گذاشته شوند، پس همه چیز روشن است، چون کرملین باور می کند که تفاوتی بین حضور در مراسم کریمه اروپایی یا سوریه خاورمیانه وجود ندارد. مهم این است که آنها خود تیکه های کیکشان را می برند، بویژه موقعی که دوستان آنها میزبان مراسم باشند! این چیزی است که ممکن است دیپلماسی نامیده شود، ولی دیپلماسی به سبک روسیه

منبع:ستون دیدگاه روزنامه 12نوامبر2015

نوشته شده توسط:متین ماسلم کارشناس روابط بین الملل

ترجمه و تلخیص :غریب واحدی پور