عشق فریادی رسا! تقدیم به شهید حسن حزباوی / بقلم سیدلطیف فاضلی

امام خمینی (ع): مقام شهادت اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معنی است و ما خاکیان محجوب چه می دانیم که این ارتزاق عند رب الشهدا است! شهید زنجیرهای اسارت روح خود را پاره کرده و آزاد شده است. او بر یزیدیان نفس خویش غلبه کرده و در کربلای درونش پیرو میدان بوده است و سپس به جنگ با یزیدیان دون فطرت زمان خویش رفته است.صحبت از عشق و عاشقی که به میان می آید دست و دلم می لرزد. هنگامیکه سخن از کسانی است که عشق حقیقی را درک کرده و مسیر رسیدن به معشوق را طی کرده اند و به کمال مطلوب رسیده و این عشق مایه قتل و شهادتشان شد.

عشقی که خواب نیز در عمق جان خود ناگزیر از تعبیر و تبیین آن است و سرابهای دنیوی قادر به درک آن نیست و فلک، رسالت آمدن و رفتن این عاشقان را یارای تاب و تحمل نیست و در فلسفه سرابهای ظاهری خویش دست و پا می زند؛ خلاق ترین ذهن بشری چگونه می تواند معادله سیر در عوالم را به گونه ای آکادمیک حل و فصل کند، معادله ای که منطق و فلسفه‌ را به سخره میگیرد و تکیه گاهی عرفانی را از خویش به نمایش می گذارد و مستانه پیمان خود را با آفریننده هستی می بندند و ره عشق می پیمایند و ردای دنیا از تن بیرون کرده و غربت دنیا و زندگی کوتاه غریبانه را مشتاقانه رها کرده و لقای ازلی و ابدی را پیشه می کنند و با ساقی دشت بلا در بوستان بهشتی از امور پست و دنی سرای فانی فارغ می شوند.

آری! اینگونه است که اشتیاق مولایمان علی (ع) برای شناساندن راههای آسمانی، بیش از پیس برایمان آشکار می شود.شهیدان موجوداتی که خلافت پروردگار را در زمین جستجو می کنند و آن را اینگونه یافتند.به هیچ چیز و هیچکس دلبستگی ندارند‌ و خیزش آنان براساس وظیفه و تکلیف بوده و امید و انتظاری از این بشر ناتوان ندارند و لحظات رقص آنان در برابر مرگ لحظاتی زیبا و ستودنی ست و به انتظار آرامشی ابدی با عزمی آهنین محبوب را در آغوش می کشند و تنها ندای (و ما رایت الا جمیلا ) از سرگذشتشان به گوش می رسد.

تقدیم به شهید حسن حزباوی  مدافع حریم ولایت
سیدلطیف فاضلی