چای با طعم ارادت به امام شهید

حسن نسیمی : بی شک ما خوزستانی ها پیچیده ترین شرایط زندگی را دارا هستیم. علیرغم تمام‌مشکلات موجود در این استان از خشکسالی، بی آبی، گرما و داغی هوا، ریزگرد و هجوم غبار گرفته تا هزار مشکل ریز و درست دیگر اما یک ویژگی خاص و یک موهبت خدادادی باعث شده رنج تمام این مشکلات […]

حسن نسیمی : بی شک ما خوزستانی ها پیچیده ترین شرایط زندگی را دارا هستیم. علیرغم تمام‌مشکلات موجود در این استان از خشکسالی، بی آبی، گرما و داغی هوا، ریزگرد و هجوم غبار گرفته تا هزار مشکل ریز و درست دیگر اما یک ویژگی خاص و یک موهبت خدادادی باعث شده رنج تمام این مشکلات را به جان بخریم و ذره ای از این خاک ثروتمند اما محروم را با تمام دنیا عوض نکنیم و آن هم وجود دو گذرگاه برای زیارت امام بی سر حضرت ابا عبدالله الحسین در طریق الحسین است.

در مسیر اهواز منتهی به مرز چذابه در ایام پیاده روی اربعین شاهد اتفاق ها و رویداد هایی هستیم که علیرغم سادگی آن، پیچیدگی خاصی دارد که در نگاه اول با هیچ ترازویی از عقل و منطق قابل درک و فهم‌ نیست.القصه به دلیل شرایط کاری و لزوم حضور مکرر در دو مرز چذابه و شلمچه شاهد ماجرایی بودم که حلاوت دیدن آن روح و جان هر عاشقی را صیقل می بخشد.

در مسیر اهواز به چزابه لابلای تعدد مواکب سر راه که از زائرین ابا عبدالله الحسین(ع) پذیرایی میکنند دو موکب خاص توجهم را جلب کرد. موکب دو بانوی سالخورده در کنار هم که در عین سادگی، قصری از معرفت و جلوه ای از ارادت بودند.

در مسیر، نوجوانی کنار جاده و در پیشگاه این دو موکب، به نشان توقف برایمان دست تکان میدهد. بی هوا می ایستیم و پیاده می شویم. به التماس میخواهند آبی از دستانشان بگیریم و فنجانی چایی بنوشیم.آنان آمده اند تا هر چه دارند تقدیم مولایشان کنند. انگار هر جرعه ای از این آب که زایران مولا را سیراب می کند.آبی بر آتش جانشان می نشاند.

آب را مینوشیم و چای را از دستان بانوی سالخورده دیگر میگیریم و مینوشیم. مزه این چای را در هیچ کجای عالم پیدا نمی کنی.رنگ ارادت دارد و طعم شیرین عشق به سیدالشهدا علیه السلام.چشمان با محبت میزبانان که ملتمسانه می خواهند با این چای خستگی از جسم و جان برگیری، حال دلت را عجیب خوب می‌کند و اوست که به زبان عربی می‌گوید: علیک بالعافیه یا زایر .نوش جان زایر….

انگار لبخند هر زائر، خستگی را از آنان میگیرد که روزهاست پای آتش محبت حسین بن علی علیه السلام ایستاده اند و در آن گرمای طاقت سوز و توان فرسای هوا چای عشق دم می کنند.

بی شک این دو موکب که مابین شهرستان دشت آزادگان و گذرگاه چذابه واقع بود خاص ترین و بی ریاترین موکب دنیا بود و این نوکری خالصانه ابا عبدالله الحسین موهبتی است که با هیچ یک از داشته های دنیای مادی قابل تعویض نیست.ارادتی بی بدیل در مسیر سبز گلستان عشق و نوکری امام بی سر در مسیر طریق الحسین (ع)

طریق الحسین /شهریور ۱۴۰۱