کارون نه تنها در سیاست، که در آدمها نیز غرق شده است!

هادی حزباوی :گویند که کارون رودی پرآب و خروشان بود خاصتاً در اهواز و این صفت بارز گویی که امروزه در کالبد سیاست نسبت به انتقال آب کارون روانه شده است منظور همان مصوبات پی در پی و خروشان تصمیم گیران انتقال آب!

انتقال آبی که تاکنون فرجامی نیک و مثمرثمر و قطعی را عاید هیچ یک از طرفین مناطقِ مقصد و مبدأ انتقال آب نکرده است و همچنان تاکید موکد دست اندرکاران چنین رویه ای را بیش از پیش شاهدیم، که چه؟! که سیاست انتقال آب حجم و فضایی بیش از یک رود دارد و می باید که در آن به سرانجام رسد یا بعبارتی غرق شود که بالفعل چنین شده است غرق رود کارون در مصوبات بی فرجام که *مصداق نه این و نه آن* به وضوح از آن پدیدار شده است؛ که نه مناطق کویری به چنان بالندگی و طراوت از آن رسیده اند و نه مناطق درگیر و در مسیر این رود از موهبت این سیر طبیعی رودخانه، به روال سابق مانده اند.

و از دیگر سوی نیر این غرق شدگی کارون را در خاطر و خاطرهِ جمعی آدمیانی که نسل اندر نسل با کارونِ خروشان خاطره دارند و از نعِم فراوانش چه در کشاورزی و چه در آب شرب و فزونی ماهیان و چه زمانی از تردد کشتی ها و حتی زور بازوی جوانانش در شناگری در دهه های گذشته و با طی کردن عرض شط به نشانه تفریح و نشاط شان و… را شاهدیم.

کارونی که برای مردمانش مصداق بارز این تعبیر شاملویی ست:
“که زر خریده وار کنیزککی برای تو بودم به رای خویش.
که تو را چندان دوست می داشتم که
چون دست بر من می گشودی تن و جانم به هزار
 نغمه ی خویش جواب گوی ِ تو می شد.”(احمد شاملو، پس آنگاه زمین…).

باری؛ فواید جریان این رود در استان و شهر اهواز فراوان بودند. در حالی که اکنون جز آب باریکه ای آن هم با سرازیر شدن فاضلاب شهری و… چیزی از آن نمانده و ما همچنان تمرین می کنیم *بی تفاوتی را* و ادامه می دهیم با انتخاب و اعزام نمایندگانی که ایکاش همچو سایر نمایندگان کشور و مناطق مقصد انتقال آب، مطالبه گری و به تعلیق در آوردن انتقال آب را به پاس زندگی در این استان و سامان و آن خاطره و طراوت های بر باد رفته، رقم بزنند.