بـسـیـار ، بـسـیـار

دکتر فاضل خمیسی: جنگ و بیماری فراگیر بیش از هر زمانی آدمیان را متوجه «مرگ» میکند ، در این دو مقوله ، مرگ دیگر یک اتفاق نبـوده و انسان‌ها دیگر نه تک ، تک بلکه بسیار ، بسیار می میرند. اینکه اینروزها ارسال پیامهای تسلیت ، کپی پیست میشوند و ادبیات سوگواری و دلداری به […]

دکتر فاضل خمیسی: جنگ و بیماری فراگیر بیش از هر زمانی آدمیان را متوجه «مرگ» میکند ، در این دو مقوله ، مرگ دیگر یک اتفاق نبـوده و انسان‌ها دیگر نه تک ، تک بلکه بسیار ، بسیار می میرند. اینکه اینروزها ارسال پیامهای تسلیت ، کپی پیست میشوند و ادبیات سوگواری و دلداری به بازماندگان گزین گویی میگردد نشان از ورود جامعه به مرحله ای از اصالت «وجود» است اصالتی که در آن مُردن مساله زنده هاست ، شاید این مرگ های بسیار ، بسیار برای زندگی بار معنایی خاصی از اخلاقیات و تغییر سبک زندگی را بدنبال دارد .

وقتی مُردن زیاد شد ناخودآگاه وحشت از آن و غیر مترقبه بودن آن هم کم میشود اما در عوض ارزش زندگی در باب انسانمدارانه زیستن افزایش می یابد، حالا دیگر در کنار واقعیت بودن و حس ماندگاری ابدی حقیقتی بنام مرگ خودنمایی بیشتری مینماید و اساسی ترین غایت زندگی تلفیق واقعیتِ زندگی و پذیرش حقیقت مرگ است .

پسا کرونا نشان خواهد داد که زندگی تابعی از مرگ است و این تابع بودن انقلابی را در فرهنگ و شیوه ی زیستن را برای بشر به ارمغان خواهد آورد که به زندگی با شاخص های عدالت ورزی و انصاف نگریسته و عشق به زندگی با نگرش به مرگ تجلی می یابد .شاید در این مرحله از شرایط اپیدمی کرونا که هر روز عزیزی را از میان ما می رود درک این موضوع راحت تر باشد که باور مرگ از باور زندگی واقعیتر است و هراس از آن دیگر مثل قبل نبوده و بسیار کمتر شده است، قبول مفهوم مرگ باعث میشود به زندگی بعنوان یک فرصت لذت ِکنار هم زیستن و نه «رنج مداوم» نگریسته شود ، کوتاهی عمر مهمترین شاخص زندگی است .

انتظار است پذیرش کوتاهی عمر و حقیقت مرگ باعث گردد ، مردم و حتی حاکمان در رویه ی خط مشی ها خیر جمع و سعادت دیگران را سرلوحه رفتارهای خویش قرار دهند و با قبول این دو اصل از زیاده خواهی و لجاجت دست بکشند …با آرزوی صحت و سلامتی برای آحاد اجتماع ….